Bog of Frogs loop walk (2018)

Een leuke, korte wandeling langs de zee

Ongeveer 17 km van Dublin ligt op een schiereiland het kustplaatsje Howth. Daar loop ik mijn laatste wandeling van deze wandelvakantie, de 13 kilometer lange Bog of Frogs loop walk. Een kleine, maar fijne wandeling met prachtige rotsen en een paar charmante vogels. 

Het is even wennen. Nadat ik bijna negen dagen alleen ben geweest met de wind en veldleeuweriken is Howth een populaire kustplaats met drommen toeristen. Ik wilde de 6 kilometer lange kliff path lopen, maar Martien haalde me over de langste route te doen, de Bog of Frogs van 10 km. Volgens de folder doe je er 2,5 a 3 uur over, maar het toerismebureau heeft die tijd handmatig aangepast naar 4 uur. Daar schrik ik een beetje van, want na de reis naar Dublin is het al 16.00 uur voor ik een stap heb gezet op dit laatste wandelpad. Het zijn toeristentijden, houd ik mezelf voor. Die gelden vast niet voor mij. De pijlen brengen me naar de haven, waar ik even de pier oploop om het eiland vlak voor de kust te bekijken. Ook de haven zelf is interessant. De boten liggen in een diep kanaal, maar vlak langs de kade is het zand drooggevallen. Water dat uit een buis naar zee stroomt heeft fraaie vormen getrokken in het zand. Dan op voor het echte werk. Ik volg een groep jongeren met rolkoffers en een rubberen bal omhoog naar een parkeerplaats. Daar begint het pad langs de kliffen, breed en netjes, gemaakt voor gympies en sandalen. Het blijft iets van de rand weg, terwijl ik die voor de mooiste foto's juist opzoek. Het pad slingert omhoog en omlaag en de groepjes toeristen slingeren mee. Sommige hebben een radio bij zich, waar ik helemaal niets van snap. Hoe kun je de natuur beleven met die herrie? Ik geniet altijd zo van het ruisen van de wind door de boomtoppen en vogelzang. Op de punt van het schiereiland verschijnt een plompe vuurtoren. De meeste toeristen gaan niet verder, maar voor mij begint de pret hier juist pas. Ik rust even en ga dan verder over een smal pad tussen de huizen en de zee. Het is pad voelt lang en ik begin te twijfelen of die 10 km wel klopt. Op een gegeven moment heb ik genoeg van de kliffen, hoe mooi ook. Had ik van tevoren geweten dat het pad langer was, dan had ik er rekening mee gehouden. Nu maakt het me onrustig. Hoeveel langer is het pad precies? Eindelijk draait het pad landinwaarts, waar een grote met heide begroeide heuvel tussen mij en Howth in staat. Ik kom eerst nog bij een weg, waar een Amerikaans gezin op de stoep zit. Ook hen is het opgevallen dat de route veel langer is dan aangegeven. Ze hebben een taxi besteld om ze terug te brengen. Maar ik laat me natuurlijk niet kennen en de terugweg is veel korter dan ik had verwacht. Ik loop om de heuvel heen, wat ik dan wel weer jammer vind. Ik passeer een golfbaan en wandel door een bosje. Dan zie ik het eiland weer en weet dat het niet ver meer is. Toch duurt het vanaf de rand van het dorp best lang voor ik weer bij het treinstation ben. Martien geeft later aan dat het pad maar liefst 13 km is. Ik geloof hem meteen.